ZWIJNENSTAL!

Onze Chambres d'Hotes ligt in een piepklein wijkje de Gavaron zo'n 4 km buiten het dorp. Om preciezer te zijn: aan de buitenrand van dit wijkje naast de smalle doorgaande weg naar Taradeau... Achter ons hebben wij nog een braakliggend terrein en links en rechts kleine stukjes bos en achter de wijk kilometers heuvellandschap, afwisselend met bossen en veel wijngaarden.
Veel vrije natuur met genoeg ruimte voor alle flora en fauna zou je zeggen. Nou nee, de everzwijnen uit de omgeving denken daar echt anders over. Elke avond zo rond de schemering sjokken er langs de weg hele families zwijn en zoeken in de buurt van onze huizen een braakliggend veldje om daar de hele nacht te gaan wroeten. Alle huizen in de omgeving zijn daarom ook stevig omheind want als deze families eenmaal bezig zijn blijft er weinig tuin over.... Zo bezoekt een rotte (zo heet 'n kudde) zwijnen al jaar en dag het vrij liggende veld achter ons huis. Zit je in onze lounge aan de zijkant van onze tuin dan hoor en met name ruik je ze al van verre aankomen, de hond slaat op tilt maar verder hebben we er eigenlijk geen last van. Samen met het geluid van de Cicaden en onze uil vormt hun geknor een aangenaam achtergrondkoor voor de zwoele zomeravonden.
Net als in Nederland begint het jachtseizoen in Frankrijk in Oktober en de Sangliers zijn een van de wildsoorten waar hier op gejaagd mag worden. Veel van het vlees wordt onder de jagers zelf verdeeld maar vanaf Oktober wordt het "zwijn" ook in de supermarkten en bij de slager aangeboden. De zwijnshaas is echt verrukkelijk en gewoon te prepareren zoals biefstuk, maar verschillende soorten stoofpotten van het vlees zijn ook erg geliefd. Ik heb het afgelopen vrijdag voor de Table d'Hotes gebruikt in de traditionele stoof Bourguignon en de runderlappen vervangen door de zwijnshaas.

Sanglier Bourguignon  (ca. 6 personen)

330 gr. sjalotten
1 winterwortel (ca.150 gr)
1 kg. zwijnshaas (te koop bij een goede wildzaak of de Hanos)
200 gr. gerookte spekblokjes
0,5 dl rode wijn
0,2 dl warm water
1 teentje knoflook
1 bakje champignons (250 gr)
6 takjes platte peterselie, fijngehakt
1 blokje vleesbouillon
1 tl tijm
2 el olijfolie
75 gr. boter
4 el bloem
peper, zout

De uien pellen en wortel schrappen en fijn snijden. Het vlees in stukjes van ca. 2x2 cm snijden en bestrooien met peper en zout. In een grote braadpan de olie en 50 gr. van de boter verhitten. Hierin de uien en spek ongeveer 5 minuten bakken, af en toe omscheppen. Daarna de uien en spekjes met een schuimspaan uit de pan halen. In het overgebleven bakvet het vlees in 5 minuten rondom bruin bakken. Ondertussen in een steelpan de wijn warm maken. Over het vlees de bloem strooien en goed omscheppen. Nu toevoegen: water, wijn, ui, spek, wortel, bouillonblokje en tijm. knoflook pellen en hierboven uitpersen. Met de deksel op de pan het vlees in ongeveer 2 uur gaar stoven op een heel zacht vuur. Ondertussen de champignons schoonmaken en halveren, in een koekenpan de rest van de boeter verhitten en de champignons bruin bakken. De champignons worden op het laatst aan het vleesmengsel toegevoegd, op smaak maken met peper en zout en garneren met de fijngesneden peterselie.

Heb je liever gewoon rundsvlees dan kan de zwijnshaas gewoon door dezelfde hoeveelheid runderlappen vervangen worden, de rest van het recept is exact hetzelfde.

 

 

 

 

TABLE D'HOTES

Het spettert (alweer) buiten, het is koud en met heimwee kijk ik terug op de prachtige, warme zomer in Lorgues. Ik weet dat het daar nu ook echt herfst is en een blik op mijn weerapp zegt dat de temperaturen daar de hele week rond de 14 graden liggen dus ook niet meer echt zomerweer. Altijd nog wel zo'n 7 graden warmer dan hier en met een zonnetje erbij. Uit ervaring weet ik dat we dan toch de hele dag buiten zijn en een lunch in een beschut hoekje behoort nog altijd tot de mogelijkheden.... dus het blijft toch nog een beetje behelpen hier. Om toch het Franse gevoel te houden hier in Nederland ben ik vorig jaar begonnen met een Table d'Hotes. Het principe is hetzelfde als in Frankrijk: mensen schuiven bij ons aan tafel en eten wat de pot schaft....
Natuurlijk heb ik het een beetje meer cachet gegeven: een gezellige ontvangst met een glaasje Prosecco van het huis en een verrassings 3 gangen menu. Het koken blijft hetzelfde als in Frankrijk, eerlijke pure gerechten, voornamelijk Mediterraan en van het seizoen.
Afgelopen vrijdag was de eerste Table d'Hotes avond van dit seizoen, een aankondiging op Facebook was het enige wat nodig was om de tafel weer vol te krijgen...er was zelfs deze keer een wachtlijst dus dat zegt genoeg. Het resultaat was weer een supergezellig avond met bekenden en onbekenden!

 

 

Wil je een keer meeeten kijk dan op mijn website www.anitahageman.nl voor de komende data en meer informatie.

Meegenieten van de recepten: ik zal er weer regelmatig een paar hier op de Blog zetten zodat jullie lekker zelf aan de slag kunnen.

 

 

 

 

 

 



 

WIJNTJE ERBIJ...?

Op de laatste dag van mijn "zomerreces" in de Provence is een boodschappentrip in de omgeving een verplichte afsluiting.....In de supermarkt worden nog snel allerlei noodzakelijk kruidenierswaren ingeslagen om de winter door te komen en een bezoek aan de Cooperative voorziet ons van de hoognodige alcoholische versnaperingen....

 

Bijna elke plaats in een wijngebied heeft wel een coöperatieve. Kleine en grote wijnboeren brengen hun oogst simpelweg naar de cooperation en bemoeien zich verder niet met de daadwerkelijke productie van de wijn waarvan de kwaliteit meestal acceptabel is, maar niet meer dan dat. De wijn is dan ook zeer betaalbaar. In Taradeau is het een ander verhaal, hier bruist het van het leven. Sinds een aantal jaren staat de coöperatieve erg goed bekend. Bezoekers komen van heinde en verre om wijn in te slaan, nadat ze vaak een half uur in de rij hebben gestaan. Het gaat hier zeker niet om een paar flessen, maar dozen en hele ladingen van de fameuze kartonnetjes (5 liter vacuümtapjes),belanden in de achterbak en tot op de achterbank van de auto. 

 

Sinds wij neerstreken in de Var zijn wij al vaste klant in Taradeau. Een klein onderzoek wees al snel uit dat wij de wijnen van deze coöperatieve lekkerder vonden dan die uit ons thuisdorp en sindsdien is deze wijn, zowel de rode als de rosé onze "huiswijn". Dit wil niet niet zeggen dat wij nooit iets anders drinken, regelmatig bezoeken wij ook een van de velen Chateaux in de directe omgeving en willen daar graag ook wat flesjes kopen. Maar als standaard huiswijn is de coöperatieve nog niet van z'n troon gestoten.

 

Nu in September is het helemaal een drukte vanjewelste op de Coöperatieve. Vanaf 7 uur 's ochtend is het een af en aan rijden van de kleine wijnkarretjes vol met versgeplukte druiven. De ladingen worden in het speciale depot gekiept, gewogen, gewassen en gaan daarna door de pers en na 'n paar dagen zijn de eerste vaten al gevuld....

 

 

...en kunnen wij binnenkort weer genieten van de lekkere Rougians en L'Oppidum!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PESTOKONING

Niet alleen mijn dochter staat in de keuken, ook mijn zoon. Hij is denk ik een van de grootste lekkerbekken die ik ken en het is een ramp om met hem boodschappen te gaan doen hier in Frankrijk...er belanden dan altijd zoveel extra spullen in m'n kar! Vanaf zijn jonge jaren staat hij al in de keuken bij mij, helpen met de Pasta draaien of gewoon in de pannen kijken.
Vanaf de basisschool hadden we elke vakantie "kinderrestaurant", samen mochten ze dan de boodschappen doen en koken en wij waren de gasten.... Later in de pubertijd werd het wat serieuzer en werd er 1 x per week door mijn zoon gekookt en ik was zijn koksmaatje. Zo heeft hij ook zijn absoluut favoriete gerecht leren maken Pesto (a la Genovese) en nu nog, als ik dit op het menu heb staan en hij is thuis, neemt hij de bereiding van mij over... en ik moet zeggen een betere Pesto ken ik niet!

Pesto
(ongeveer voor 3 tot 4 porties)

75 gr fijn gesneden basilicum of de helft basilicum en andere helft platte peterselie
2 eetlepels pijnboompitten
50 gr fijngeraspte Parmezaanse kaas
3 fijngesneden teentjes knoflook
6 eetlepels olijfolie

Meng de basilicum, pijnappelpitten, kaas en knoflook in een vijzel of met de staafmixer tot je een dikke, groene, aromatische massa heeft.
Voeg beetje voor beetje de olie toe tot ze goed is opgenomen.

Pesto kan natuurlijk voor nog veel meer gerechten gebruikt worden, heerlijk bij een Salade Caprese, bij Carpaccio en nog veel meer, gewoon uitproberen.

 

SPECIAAL VOOR MIJN DOCHTER...

Omdat mijn liefde voor koken ooit in Italie is ontloken wordt er bij ons thuis heel veel Italiaans gegeten...mijn kinderen zijn dan ook absolute fan van de Italiaanse keuken maar ook vreselijk verwend want alles wordt altijd vers gemaakt! Het leuke is dat ze nu zelf deze recepten ook weer overnemen en vanalles willen proberen... Deze zomer heeft onze dochter zich op het pizzadeeg gestort: de eerste keer ging dat niet helemaal vlotjes, de helft lag op de grond maar nu heeft ze het perfect onder de knie. Heerlijke dunne, krokante pizza's met voor iedereen de topping die hij/zij lekker vindt.

Dit is het recept voor de bodem, een beetje gespiekt bij Jamie Oliver omdat ik het exacte recpt niet meer helemaal uit m'n hoofd wist.

Pizzadeeg:
voor 4 grote pizza's of 8 kleintjes.

30 gr. verse gist of 21 gr. gedroogde
30 gr. honing (of suiker)
6 1/4 dl. lauw water
500 gr. bloem van harde tarwe
500 gr. gewone bloem
30 gr. zout
wat extra bloem om je werkoppervlak mee te bestuiven

* Los de gist en honing in 2 dl. water op
* Maak een berg van de twee soorten bloem en zout met een kuil in het midden
* Giet de opgeloste gist in het kuiltje en maak met een hand ronddraaiende bewegingen vanuit het midden naar buiten zodat je langzaam de bloem door het gistmengsel mengt. Giet daarna geleidelijk de rest van het warme water in de kuil en werk hier alle bloem door tot een smeuig deeg. Het kan zijn dat het deeg te droog blijft dan kan je altijd wat extra water toevoegen.
* Hierna gaan we kneden: het deeg rollen, duwen en vouwen steeds opnieuw, minimaal 5 minuten! Als het deeg aan je handen plakt wrijf er dan wat bloem tussen.
* Bestuif nu je handen en het deeg met wat bloem en vorm het deeg tot een slappe bal. Leg dit op de bakplaat, broodplank of zo en kerf het deeg in met een scherp mes.
* Nu moet het deeg rijzen. In principe moet het deeg zich verdubbelen en dit gaat het beste op een warme, tochtvrije, vochtige plek. Voor pizzadeeg heb je ongeveer 30-40 minuten nodig.
* Als het deeg is verdubbeld ga je nogmaals kneden. Kneed en sla alle lucht uit het deeg, 1 minuut lang.
* Nu breng je het deeg in de gewenste vorm. Verdeel het deeg in 4 of 8 gelijke porties. Vorm elke portie tot een bal, bestuif je werkoppervlak met bloem en rol het deeg uit. Altijd van je af rollen en na elke rolbeweging het deeg 'n kwartslag draaien. Rol uit totzeker een dikte van 3/4 cm het deeg zal nog lichtjes rijzen tot 'n cm.
* Leg de bodems op ingevet bakpapier en doe de gewenste topping erop. Bak de pizza's op 240 gr. in 10 minuten tot ze goudbruin en krokant zijn en de topping gaar is.

'N NOOTJE KRAKEN

Toen wij de Bastide zo'n 13 jaar kochten stond er 'n klein ielig boompje naast het zwembad, we hadden geen idee wat het was.... 'n iel stammetje en 'n paar groene blaadjes. Na 'n paar jaar groeien kwamen we er achter, met onze geweldige "tuinkennis" dat het een heuse walnotenboom was. Elk jaar hingen er zo'n stuk of 3 aan....onze illusie van lange wintermiddagen bij het open haardvuur noten kraken bleef lang voor wat 't was. Tot vorig jaar....we hadden zeker wel 20 noten!
Dit jaar, ik weet niet waar het aan ligt misschien het hele natte voorjaar, hangt de boom vol en ben ik gisteren echt aan het plukken geslagen. De boom is allang niet meer ielig maar een stevig kordaat type van bijna 3 meter hoog dus de belofte van jarenlang oogsten zal ie zeker waarmaken...

 

 

Nu nog even 'n paar lekkere recepten erbij zoeken......Sowieso heerlijk is het om in de Italiaanse Pesto de pijnboompitten te vervangen door walnoten!

 

 

 

 

ARTISJOKKEN

In de zomer en vroege herfst zijn ze hier in de Provence overal verkrijgbaar: Artisjokken in verschillende kleuren en maten.....Wij kennen ze eigenlijk alleen maar in de vorm van de artisjokhartjes en bodems die wel eens op de pizza gebruikt worden maar ze zijn ook heerlijk, in z'n geheel als voorgerecht en erg simpel te bereiden......

Kies voor een voorgerecht voor de grote groene artisjokken: 1 stuks per persoon.
Verwijder de steel en de meestal wat lelijke onderste blaadjes, zijn de punten van de andere blaadjes ietsjes bruin knip deze er dan af. Dit is meer voor het oog want je eet de blaadjes niet in z'n geheel op!
Zet een grote pan met water op, doe hier de artisjokken met wat zout in en zorg dat ze onder water staan. Kook de artsjokken ca. 45 minuten totdat de bodem helemaal gaar is, je kan dit controleren door voorzichtig in de bodem te prikken met een vork.
Serveer de artisjokken met een ouderwetse franse vinaigrette en/of 'n lichte knoflooksaus.

NOG MEER VIJGEN.....

Ik was het bijna vergeten dat ik dit recept nog had. Ik heb het vorig jaar heel vaak gemaakt tijdens de vijgenoogst en deze week zal het zeker weer in het menu van de Table d´Hotes worden opgenomen...

Gepocheerde vijgen in notenlikeur

voor 6 personen

18 vijgen (wij hebben ´n wat kleinere soort) anders 12 grote, geschild

4 dl verjus

1/2 vanillestokje opengesneden

1 kop suiker

1 dl notenlikeur

Doe de suiker, verjus en vanillestokje in een grote pan en verwarm zacht tot de suiker gesmolten is. Voeg de vijgen toe en pocheer ze met het deksel op de pan ongeveer 5 minuten, tot ze zacht zijn. Laat ze in het vocht afkoelen. Voeg de notenlikeur toe en laat 30 minuten staan.

*als je geen verjus kunt krijgen dit vervangen door rode wijnazijn gaat ook prima

Heerlijk bij semifreddo of heel simpel in een schaal met slagroom of mascarpone.

Uit het Toscaanse kookboek van Stephanie Alexander en Maggie Beer





AUTHENTIEK......

Als 17 jarige had ik al last van het reis "virus" en op zoek naar een vakantiebaantje tussen de Havo en mijn studie was al snel duidelijk dat er in Nederland eigenlijk niets voldeed.....twee zomers in de Bowling-bar van het Eurostrand ten spijt, ik wilde toen al iets "anders". Tijdens een avondje oppassen spitte ik voor de zoveelste keer de rubriek mini's van het Eindhovens Dagblad uit en daar kwam ik de advertentie tegen die heel veel veranderde in mijn leven.... Au Pair gevraagd in Sestri Levante, voor 5 maanden, in een gezin met Nederlandse moeder! Ik zal jullie het hele verhaal van de sollicitatie en alles besparen maar direct na het laatste examen zat ik in de trein naar Italië.....
En daar in Sestri heb ik leren koken en veel van deze recepten gebruik ik nog steeds.

Een van mijn all time favorites is onderstaande en maak ik ook regelmatig hier op de Bastide. Morgenavond is het weer Table d'Hotes hier en krijgen mijn gasten o.a. dit geserveerd

Vitello Tonnato

Deze Italiaanse lekkernij krijgt in heel veel Italiaanse kookboeken vaak een plaatsje maar heel vaak wordt voorbijgegaan aan het origineel en wordt het kalfsvlees geroosterd, de saus met mayonaise gemaakt en mist daardoor de finesse van het originele recept. Geloof me dit is het enige echte originele recept uit Piemonte zoals het al in de 19e eeuw werd gemaakt. Vitello is officieel een voorgerecht maar is ook heerlijk als lichte lunch of zelfs als hoofdgerecht op warme zomeravonden.

voor 4 personen:
500 gr kalfslende
3 dl witte wijn
1 laurierblad
2 grote salieblaadjes of 10 kleintjes
1 eetlepel olijfolie
Batutto*
4 gezouten ansjovisjes
150 gr goede kwaliteit tonijn uit blik (natuur)
2 hard gekookte eigelen
20 gr kappertjes (ontzouten)
1-5 eetlepel dragon azijn of wijnazijn
3 eetlepels citroensap
1 dl olijfolie
peper, zout

Marineer het vlees 24 uur in de witte wijn samen met de salie en laurier. Zeef de marinade en breng aan de kook in een pan met 1 eetlepel olijfolie en 2 dl water. Doe het vlees hierin samen met de batutto* en laat het zachtjes 30 minuten pruttelen. Voeg de ansjovis toe en laat nog eens 30 minuten pruttelen op ´n zacht vuur.
Zet het vuur uit en laat het vlees afkoelen in de vloeistof. Haal het vlees daarna eruit en wikkel het vlees in versfolie en laat het door en door koud worden in de ijskast. zeef de resterende vloeistof boven een pan en kook dit in tot je ongeveer 2,5 dl over hebt. Laat dit helemaal afkoelen.
Nu heb je de blender nodig en doe hierin de tonijn, de gekookte ansjovis en de eigelen, hierbij doe je ook de helft van de kappertjes, citroensap, azijn en olijfolie en mix. Verdun deze mix met het kookvocht (ongeveer 1,5 dl) maar het moet een stevige massa blijven en voeg eventueel peper en zout toe.
Snijd het vlees in dunne plakken en leg op een mooie schaal, bedek de plakken helemaal met de saus en garneer met de overgebleven kappertjes. Laat dit ´n paar uurtjes rusten op ´n koude plaats kan in de ijskast maar haal het dan er op tijd uit want het lekkerste is het om dit op kamertemperatuur te serveren.

*´n Batutto is een mengsel van fijngehakte kruiden dat in veel Italiaanse gerechten gebruikt wordt hier van elk zo´n 30 gr. wortel, selderij, ui en platte perselie.

VIJGENTIJD......

Aan de zijkant van de Bastide, achter onze bijgebouwen, staat in het veld een eeuwenoude Vijgenboom. Tien jaar geleden werd de boom in de winter getroffen door een storm en doormidden geklieft en wij vreesden het ergste…. Tot onze grote verwondering kwamen er in het voorjaar gewoon weer bladeren aan en droeg de boom in de nazomer gewoon weer z’n vruchten. Inmiddels is de boom uitgegroeid tot ’n kanjer met een doorsnede van zo’n 2,5 meter. Vanaf begin augustus check ik elke dag, op mijn ochtendrondje over het terrein, of de vijgen al rijp zijn maar pas half augustus is het zover. Geen groter genot dan ’n verse vijg, warm van de eerste ochtendzon, ter plekke opeten! Vanaf half augustu, gedurende ongeveer 2 weken, krijgen onze gasten dus altijd verse vijgen bij het ontbijt. Hier krijgen we alleen de boom niet mee leeg, zoveel zijn het er…dus er wordt geplukt, ze worden bij alles gegeten maar ook ingemaakt zodat we er nog langer van kunnen genieten.
Vers zijn ze heerlijk bij de Apero met jonge geitenkaas of Parmaham.....

VIJGENJAM

• ½ kilo vijgen
• 500 gram geleisuiker
• Citroen

De vijgen wassen en daarna kort blancheren want dan kan je makkelijk het velletje eraf halen. Voor jam is dit nodig omdat de schil niet zo zacht wordt tijdens het koken. De vijgen in stukken snijden en in de pan doen. Zachtjes laten garen (geen water toevoegen) dan komt er vanzelf vocht vrij. Als ze koken de geleisuiker toevoegen. Dit ongeveer 1 minuut op laten staan. Test even of de jam de goede dikte heeft, te dik ’n beetje water erbij te dun nog een beetje geleisuiker. Door de geleisuiker wordt de jam redelijk zoet maar ’n paar druppels citroensap maken het weer wat frisser.

Potten moeten vooraf of in een pan gekookt worden (scheutje azijn bij het water doen anders slaan de potten wit uit) of in de afwasmachine. Doe de jam direkt in de potten, sluit ze en zet ze ondersteboven.

De jam kan dicht 3 maanden bewaard blijven.

VIJGEN/SJALOTTENSAUS

Heerlijk bij ’n reebiefstukje of lamsfilet

• ½ kg vijgen
• 300 gram geleisuiker (ongeveer)
• 5 grote sjalotten
• Wijnazijn
• Peper/zout

Voor deze saus kan je de schil van de vijgen gewoon meebakken. De vijgen wassen en in stukjes snijden. De sjalotten in ringetjes snijden. In een bak of braadpan ’n beetje olie verwarmen (niet te heet) en hierin de uiringen carameliseren. De uiringen moeten zacht,glazig en lichtbruin zijn, net doorbakken want dan wordt de saus bitter. Als de uiringen zover zijn de vijgen toevoegen en dit zacht laten sudderen, tot aan het kookpunt afblussen met een flinke scheut rode wijnazijn en eventje laten inkoken, voeg de geleisuiker toe: ik doe dit altijd op gevoel dus weet niet de exacte hoeveelheid maar proef zelf even en dit 1 minuut op laten staan. Mocht je de saus te zoet vinden dan kan je nog altijd wat extra wijnazijn toevoegen. Peper en zout naar smaak.

Ook deze saus kan ingemaakt worden net zoals bij de vijgenjam.

BLAUW

Hier vanuit de Bastide is het heel gemakkelijk om allerlei verschillende uitstapjes te maken en dat kan variëren van een bezoek aan wijnhuizen in de omgeving, pittoreske dorpjes, sportieve uitjes tot het ontdekken van de wat meer mondaine kant van de Cote d'Azur. Aan de deze kust is het altijd leuk om Cannes eens aan te doen. Cannes is natuurlijk het meest bekend om zijn Filmfestival maar de rest van het jaar ook een erg gezellige stad en wordt echt niet alleen bewoond door pensionadas wat veel mensen denken!

Heerlijk shoppen, natuurlijk ook hier de Gucci's en Vuitonnekes maar ook de meer betaalbare winkels en zelfs de Mango en Zara ontbreken niet. Flink veel galerietjes en een gezellige oude Haven. Daarnaast is het een must om te flaneren over de Croisette, de Boulevard langs de kust! Een erg hoog gehalte aan mensen kijken en dat kan je hier heel relaxed doen in een van de leuke blauwe stoeltjes die verspreid over de Boulevard staan. Pak een stoel, zoek een plekje en enjoy....
Ik doe dit het liefst onder het genot van een Pan Bagnat, een zuid Frans broodje dat overal op de Boulevard aan een van de kramen te krijgen is. Heerlijk!

Pan Bagnat (1 broodje)

1 broodje liefst een Italiaanse bol maar met 'n halve baguette gaat het ook

1/2 teentje knoflook

1,5 eetlepel olijfolie extra vierge

1 stevige tomaat in plakken

paar reepjes groene paprika

1/4 sjalotje

paar zwarte ontpitte olijven in stukjes

50 gr. tonijn uit blik

paar blaadjes basilicum

1/2 gekookt ei

peper en zout

Snijd de Italiaanse Bol open en wrijf beide helften in met de knoflook en sprenkel de olijfolie erover.

Schik alle ingrediënten op de onderste helft strooi stukjes basilicum eroverheen en breng op smaak met peper en zout. Leg de tweede helft erbovenop en wikkel de bol in aluminiumfolie en laat zeker 'n uur rusten zodat alle smaken zich goed kunne vermengen en de olie in het brood trekt.



IL DOLCE...

Toetjes zijn uiteraard een vast onderdeel van de Table d'Hotes hier op de Bastide (en in Nederland natuurlijk ook) en ik heb een heel scala waaruit ik altijd kan kiezen maar een van de favorieten van mij en mijn gasten is altijd de Tiramisu die ik in Italië heb leren maken...

Tiramisu is een van oorsprong Italiaans dessert. De naam betekent letterlijk trek mij omhoog, wat zoveel inhoudt als beur mij op of maak mij blij. Tiramisu wordt dan ook vaak aan herstellende zieken gegeven, om ze aan te laten sterken en er weer bovenop te brengen.....                         

Nu is dat bij mijn gasten die hier op vakantie zijn niet echt nodig maar na de eerste hap is het altijd verdacht stil en zit iedereen te genieten....

Tiramisu (voor 8 personen)                           

Nodig:
24 lange vingers (liefst de betere...)
300 ml sterke zwarte koffie
500 gr. mascarpone
300 gr. geraspte extra donkere chocolade

Voor de Zabaglione:
6 eidooiers
1/2 kopje extra fijne suiker
125 ml Amaretto

Je begint met het maken van de Zabaglione: plaats een kom boven een pan zacht kokend water, doe hier de eidooiers, Amaretto en suiker in en klop dit alles tot een dik lint. Haal daarna de pan van het vuur en blijf het mengsel kloppen tot de Zabaglione afgekoeld is.
Je kan de Mascarpone zo recht uit het pak gebruiken maar lekkerder is het om deze ook even in een kom te kloppen zodat deze wat zachter is.
Als de zabaglione echt afgekoeld is vouw je deze door de Mascarpone tot je een mooi gelijkmatig mengsel hebt.
Ik serveer de Tiramisu altijd in eenpersoonsbakjes, gewoon omdat ik dat zelf leuker vind...maar je kan het natuurlijk ook in een grote schaal maken, de volgorde van beiden is uiteraard hetzelfde.
Voor de eenpersoonsbakjes heb je per persoon 3 lange vingers nodig: leg er twee op de bodem en besprenkel ze met de koffie en de geraspte chocolade (voor alle 8 bakjes gebruik je in totaal 2/3 van de koffie en de helft van de chocolade in de eerste laag) hierop gaat een laag 2/3 van het mascarpone/zabaglionemengsel. Leg hierop de laatste lange vinger en herhaal het hele proces weer met alles wat je over hebt... Voor de finishing touch kan je nog wat chocolade of cacao eroverheen strooien of zelfs met wat vruchten combineren zoals bv. bosbessen.  De Tiramisu zeker 2,5 in de ijskast zetten voordat je 'm gaat opdienen.

VERSER DAN VERS

Elke week haal ik bij onze locale “groenteboer” mijn panier op, gevuld met groente en fruit rechtstreeks van het land. Normaal eten wij al redelijk volgens het seizoen en nu zelfs nog meer omdat alles wat in de panier zit diezelfde ochtend geoogst is...

Deze zomerweken zijn de Courgettes duidelijk in de meerderheid....het waren er deze week gewoon teveel om in alle maaltijden te gebruiken dus heb ik mijn normale gazpacho van tomaten en paprika aangepast en de courgettes toegevoegd....

Gazpacho van Courgette, tomaten en paprika

Voor 6 personen

10 rijpe pruimtomaten

2 rode paprika’s

3 grote courgettes

1 grote witte ui

1 teentje knoflook

2 eetlepels olijfolie

5 dl groentebouillion

1 kopje verse basilicumblaadjes

Peper/zout

Scheut rode wijnazijn  

Blancheer de tomaten zo’n 20 seconden en ontvel en ontpit ze. De paprika’s grillen tot het vel rondom bijna zwart is (hoe zwarter hoe zoeter de paprika wordt) laat afkoelen en ontvel en ontpit deze ook. Hak de courgettes in blokjes en snipper de ui. Verhit 2 eetlepels olie in een grote braadpan en verwarm de uien tot ze glazig zijn en voeg dan de courgettes met peper en zout toe. Als dit prutje al wat zachter wordt (5 minuten)  doe dan de paprika en knoflook erbij. Laat nog 5 minuten sudderen en voeg dan de grof gesneden  stukken tomaat toe en de wijnazijn en laat alles nog ongeveer 10 minuten bakken. Giet de bouillion erbij en nog een kwartiertje laten koken.  Met een staafmixer of in de blender alles fijn maken. De soep afmaken met de basilicum (fijngesneden) en eventueel een toefje creme fraiche. Koud serveren!                                                                                                                  

VERS VAN HET LAND......

Al jaren kochten wij regelmatig onze groente aan een kraam langs de weg naar Lorgues. De sla werd vers van het land gesneden, de tomaten hing trots rood te wezen in de kas, heerlijk. Maar zoals dat wel vaker gebeurd hier in de omgeving was ie ineens gesloten.Ontzettend jammer, ook omdat tijdens het wachten er door de locale dames veel recepten en tips uitgewisseld werden waar ik nog steeds dankbaar gebruik van maak. 2 jaar lang stond de kraam leeg naast de vervallen kassen en 't kale land, waar eens de fiere kroppen sla stonden te pronken.... Tot 2 jaar geleden, er werd een nieuwe kraam geplaatst en het land werd omgeploegd, veel was er toen nog niet te krijgen wat tomaten en sla. Vorig jaar was het al veel beter ook courgettes, wortelen, uien enzo, en als uitbreiding plantjes voor in de tuin, en dit alles veel goedkoper dan welke markt en supermarkt.
Dit jaar is er nog veel meer bijgekomen, eigenlijk zo'n beetje alles wat je in de Meditterane keuken nodig hebt, inclusief fruit...dus ik kan m'n geluk niet op. Als extra service kun je nu ook elke week inschrijven voor 'n "panier", een houten kistje met eigenlijk een verassing aan groente en fruit voor 10 Euro.....

Dus vanf nu tuf ik elke woensdagmiddag tussen 2 en half 7 richting kraam voor de wekelijkse vitamientjes in de Provence.

De keuken is vanaf nu officieel geopend!

MIJN REISGENOOT....

Alles staat klaar voor de reis naar Frankrijk morgen..... ben altijd toch een beetje zenuwachtig zo vlak voor vertrek omdat het toch 1200 km alleen rijden is, best pittig. Maar ik heb wel gezelschap hoor, op de achterbank ligt een van mijn trouwste vrienden......

Even voorstellen: Swiffer heet mijn reisgenoot, hij is een Hollandse Schapendoes, wordt in juli 9 jaar en ging als pup al mee naar Frankrijk. Swiffer is zo'n beetje mijn schaduw en volgt mij bijna overal, naar het werk in m'n atelier, bij het kokkerellen in de keuken, achter de computer ligt ie aan mijn voeten, trouwer gezelschap kun je niet voorstellen. Dus hij gaat ook altijd mee naar Frankrijk, stapt heel gedwee de auto in en verroert zich eigenlijk niet, op een paar verplichte tussenstops na, totdat we op onze bestemming zijn. Zodra we langs het laatste tolhuisje zijn begint ie weer een beetje te leven, kijkt uit het raam en als we voor onze poort stoppen is ie niet meer te houden! Uit de auto gesprongen gaat hij direkt over op de Francemodus.....In Frankrijk eet men later dus hij ook, het terrein is zo groot dat we niet altijd uit wandelen gaan maar ook dat is prima en hij ontpopt zich hier altijd tot een echte waakhond, niemand komt ongezien ons terrein op want hij doet het bordje op de poort "Chien mechante" alle eer aan. Dol op enkele Franse gewoontes: bij de Apero lust ie best 'n minislokje bier, en als ochtendritueel wil hij graag 'n stukje verse baguette als ik terugkom van de bakker en echt alleen vers brood, voor dat van gisteren haalt ie z'n neus op! De gasten zijn dol op hem en hij is dol op de gasten, zoveel aandacht is natuurlijk heerlijk. Dus ook hij moet na 2,5 maand Frankrijk weer afkikken van zoveel joie de vivre!

NOG 2 DAGEN........

De woonkamer lijkt wel een uitdragerij....over 2 dagen vertrek ik naar onze Bastide en zoals altijd wil ik weer veel te veel meenemen voor deze zomer. Onder het mom van "je weet maar nooit" komt er elke keer wel  weer 'n shirtje op de stapel kleding, extra gympen verdwijnen in de schoenentas en dat jasje moet echt mee omdat ik er zo aan gehecht ben.  De inkopen liegen er ook niet om: nieuwe wijnglazen om de Table d'Hotes tafel nog gezelliger te maken, kaarsjes, tafelkleedje en een nieuw grillapparaat om lekkere panini's te maken voor de gasten. En natuurlijk niet te vergeten al m'n schilderspullen en kookboeken moeten ook mee... Dit gaat nooit in m'n auto passen!  Enfin ik heb nog 2 dagen om alles te sorteren......