WIJNTJE ERBIJ...?

Op de laatste dag van mijn "zomerreces" in de Provence is een boodschappentrip in de omgeving een verplichte afsluiting.....In de supermarkt worden nog snel allerlei noodzakelijk kruidenierswaren ingeslagen om de winter door te komen en een bezoek aan de Cooperative voorziet ons van de hoognodige alcoholische versnaperingen....

 

Bijna elke plaats in een wijngebied heeft wel een coöperatieve. Kleine en grote wijnboeren brengen hun oogst simpelweg naar de cooperation en bemoeien zich verder niet met de daadwerkelijke productie van de wijn waarvan de kwaliteit meestal acceptabel is, maar niet meer dan dat. De wijn is dan ook zeer betaalbaar. In Taradeau is het een ander verhaal, hier bruist het van het leven. Sinds een aantal jaren staat de coöperatieve erg goed bekend. Bezoekers komen van heinde en verre om wijn in te slaan, nadat ze vaak een half uur in de rij hebben gestaan. Het gaat hier zeker niet om een paar flessen, maar dozen en hele ladingen van de fameuze kartonnetjes (5 liter vacuümtapjes),belanden in de achterbak en tot op de achterbank van de auto. 

 

Sinds wij neerstreken in de Var zijn wij al vaste klant in Taradeau. Een klein onderzoek wees al snel uit dat wij de wijnen van deze coöperatieve lekkerder vonden dan die uit ons thuisdorp en sindsdien is deze wijn, zowel de rode als de rosé onze "huiswijn". Dit wil niet niet zeggen dat wij nooit iets anders drinken, regelmatig bezoeken wij ook een van de velen Chateaux in de directe omgeving en willen daar graag ook wat flesjes kopen. Maar als standaard huiswijn is de coöperatieve nog niet van z'n troon gestoten.

 

Nu in September is het helemaal een drukte vanjewelste op de Coöperatieve. Vanaf 7 uur 's ochtend is het een af en aan rijden van de kleine wijnkarretjes vol met versgeplukte druiven. De ladingen worden in het speciale depot gekiept, gewogen, gewassen en gaan daarna door de pers en na 'n paar dagen zijn de eerste vaten al gevuld....

 

 

...en kunnen wij binnenkort weer genieten van de lekkere Rougians en L'Oppidum!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PESTOKONING

Niet alleen mijn dochter staat in de keuken, ook mijn zoon. Hij is denk ik een van de grootste lekkerbekken die ik ken en het is een ramp om met hem boodschappen te gaan doen hier in Frankrijk...er belanden dan altijd zoveel extra spullen in m'n kar! Vanaf zijn jonge jaren staat hij al in de keuken bij mij, helpen met de Pasta draaien of gewoon in de pannen kijken.
Vanaf de basisschool hadden we elke vakantie "kinderrestaurant", samen mochten ze dan de boodschappen doen en koken en wij waren de gasten.... Later in de pubertijd werd het wat serieuzer en werd er 1 x per week door mijn zoon gekookt en ik was zijn koksmaatje. Zo heeft hij ook zijn absoluut favoriete gerecht leren maken Pesto (a la Genovese) en nu nog, als ik dit op het menu heb staan en hij is thuis, neemt hij de bereiding van mij over... en ik moet zeggen een betere Pesto ken ik niet!

Pesto
(ongeveer voor 3 tot 4 porties)

75 gr fijn gesneden basilicum of de helft basilicum en andere helft platte peterselie
2 eetlepels pijnboompitten
50 gr fijngeraspte Parmezaanse kaas
3 fijngesneden teentjes knoflook
6 eetlepels olijfolie

Meng de basilicum, pijnappelpitten, kaas en knoflook in een vijzel of met de staafmixer tot je een dikke, groene, aromatische massa heeft.
Voeg beetje voor beetje de olie toe tot ze goed is opgenomen.

Pesto kan natuurlijk voor nog veel meer gerechten gebruikt worden, heerlijk bij een Salade Caprese, bij Carpaccio en nog veel meer, gewoon uitproberen.

 

SPECIAAL VOOR MIJN DOCHTER...

Omdat mijn liefde voor koken ooit in Italie is ontloken wordt er bij ons thuis heel veel Italiaans gegeten...mijn kinderen zijn dan ook absolute fan van de Italiaanse keuken maar ook vreselijk verwend want alles wordt altijd vers gemaakt! Het leuke is dat ze nu zelf deze recepten ook weer overnemen en vanalles willen proberen... Deze zomer heeft onze dochter zich op het pizzadeeg gestort: de eerste keer ging dat niet helemaal vlotjes, de helft lag op de grond maar nu heeft ze het perfect onder de knie. Heerlijke dunne, krokante pizza's met voor iedereen de topping die hij/zij lekker vindt.

Dit is het recept voor de bodem, een beetje gespiekt bij Jamie Oliver omdat ik het exacte recpt niet meer helemaal uit m'n hoofd wist.

Pizzadeeg:
voor 4 grote pizza's of 8 kleintjes.

30 gr. verse gist of 21 gr. gedroogde
30 gr. honing (of suiker)
6 1/4 dl. lauw water
500 gr. bloem van harde tarwe
500 gr. gewone bloem
30 gr. zout
wat extra bloem om je werkoppervlak mee te bestuiven

* Los de gist en honing in 2 dl. water op
* Maak een berg van de twee soorten bloem en zout met een kuil in het midden
* Giet de opgeloste gist in het kuiltje en maak met een hand ronddraaiende bewegingen vanuit het midden naar buiten zodat je langzaam de bloem door het gistmengsel mengt. Giet daarna geleidelijk de rest van het warme water in de kuil en werk hier alle bloem door tot een smeuig deeg. Het kan zijn dat het deeg te droog blijft dan kan je altijd wat extra water toevoegen.
* Hierna gaan we kneden: het deeg rollen, duwen en vouwen steeds opnieuw, minimaal 5 minuten! Als het deeg aan je handen plakt wrijf er dan wat bloem tussen.
* Bestuif nu je handen en het deeg met wat bloem en vorm het deeg tot een slappe bal. Leg dit op de bakplaat, broodplank of zo en kerf het deeg in met een scherp mes.
* Nu moet het deeg rijzen. In principe moet het deeg zich verdubbelen en dit gaat het beste op een warme, tochtvrije, vochtige plek. Voor pizzadeeg heb je ongeveer 30-40 minuten nodig.
* Als het deeg is verdubbeld ga je nogmaals kneden. Kneed en sla alle lucht uit het deeg, 1 minuut lang.
* Nu breng je het deeg in de gewenste vorm. Verdeel het deeg in 4 of 8 gelijke porties. Vorm elke portie tot een bal, bestuif je werkoppervlak met bloem en rol het deeg uit. Altijd van je af rollen en na elke rolbeweging het deeg 'n kwartslag draaien. Rol uit totzeker een dikte van 3/4 cm het deeg zal nog lichtjes rijzen tot 'n cm.
* Leg de bodems op ingevet bakpapier en doe de gewenste topping erop. Bak de pizza's op 240 gr. in 10 minuten tot ze goudbruin en krokant zijn en de topping gaar is.

'N NOOTJE KRAKEN

Toen wij de Bastide zo'n 13 jaar kochten stond er 'n klein ielig boompje naast het zwembad, we hadden geen idee wat het was.... 'n iel stammetje en 'n paar groene blaadjes. Na 'n paar jaar groeien kwamen we er achter, met onze geweldige "tuinkennis" dat het een heuse walnotenboom was. Elk jaar hingen er zo'n stuk of 3 aan....onze illusie van lange wintermiddagen bij het open haardvuur noten kraken bleef lang voor wat 't was. Tot vorig jaar....we hadden zeker wel 20 noten!
Dit jaar, ik weet niet waar het aan ligt misschien het hele natte voorjaar, hangt de boom vol en ben ik gisteren echt aan het plukken geslagen. De boom is allang niet meer ielig maar een stevig kordaat type van bijna 3 meter hoog dus de belofte van jarenlang oogsten zal ie zeker waarmaken...

 

 

Nu nog even 'n paar lekkere recepten erbij zoeken......Sowieso heerlijk is het om in de Italiaanse Pesto de pijnboompitten te vervangen door walnoten!

 

 

 

 

ARTISJOKKEN

In de zomer en vroege herfst zijn ze hier in de Provence overal verkrijgbaar: Artisjokken in verschillende kleuren en maten.....Wij kennen ze eigenlijk alleen maar in de vorm van de artisjokhartjes en bodems die wel eens op de pizza gebruikt worden maar ze zijn ook heerlijk, in z'n geheel als voorgerecht en erg simpel te bereiden......

Kies voor een voorgerecht voor de grote groene artisjokken: 1 stuks per persoon.
Verwijder de steel en de meestal wat lelijke onderste blaadjes, zijn de punten van de andere blaadjes ietsjes bruin knip deze er dan af. Dit is meer voor het oog want je eet de blaadjes niet in z'n geheel op!
Zet een grote pan met water op, doe hier de artisjokken met wat zout in en zorg dat ze onder water staan. Kook de artsjokken ca. 45 minuten totdat de bodem helemaal gaar is, je kan dit controleren door voorzichtig in de bodem te prikken met een vork.
Serveer de artisjokken met een ouderwetse franse vinaigrette en/of 'n lichte knoflooksaus.